Niemand had het zich al afgevraagd. De vriendschap tussen Peter en het Vogeltje leek zo vanzelfsprekend. Maar maandag vertelde en speelde juf het ware verhaal...
Eerst transformeren... haarspeld in, bril uit, jasje om, muts op... ziezo... juf is niet meer juf, maar Peter :-)
Peter speelt graag in de tuin, rondom het huis van Opa. Toen er nog geen wolf woonde in het woud, mocht hij nog het tuinhek uit. Maar hij had behalve de dikke eend geen andere vriendjes. Wat hij biezonder jammer vond! Tot hij op een dag een heel klein vogeltje vond, dat uit het nest was gevallen hoog in de boom!
Peter legde het Vogeltje voorzichtig in een mand.
Daarboven in de boom zat mama Vogel te wenen voor haar babytje! Peter toonde haar hoe hij het Vogeltje had gevonden en mama Vogel kwam kijken.
Maar hoe moest Vogeltje nu terug naar het nest? Mama kon hem immers niet zomaar dragen met haar pootjes en vliegen tegelijkertijd!
Dus bedacht Peter een plan: hij maakte een touw aan het mandje vast, en mama Vogel nam het andere uiteinde in haar bek en nam het hoog mee de boom in!
Spannend!!!!
Peter trok aan het touw en het mandje ging omhoog, met het kleine Vogeltje erin!
Helemaal tot bij mama Vogel! Joepie!!!!
Vanaf die dag ging Peter vaak op bezoek bij mama Vogel en toen het kleine Vogeltje kon vliegen, kwam het elke dag langs bij Peter en zong het vrolijk liedjes in de grote boom. Eind goed, al goed!
Applaus!!!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten